Sinds 2006 ben ik ondernemer. In de non-profit en de profit sector. In het bedrijfsleven kunnen prestaties en vaardigheden worden beloond. De CAO-welzijn zorgt ervoor dat dat vaak niet kan in welzijnsland. Ik vind het een absurd systeem, helemaal nu de markt in snel tempo verandert.
In teams, jongerenwerk en wijkteams, zijn jongerencoaches vaak HBO’ers Social Work of Toegepaste Psychologie. Regelmatig is mij gevraagd of wij wat konden betekenen in het plan van aanpak, omdat een jongere niet coachbaar zou zijn. Hoe je de jongeren toch meekrijgt leer je niet op school. Het heeft met karakter en levenservaring te maken. Natuurlijk ook wat je met die levenservaring hebt gedaan. Het waren meestal MBO’ers die de coachee weer enthousiast kregen.
Het is belangrijk dat je weet wat de stappen in een coachingstraject zijn en hoe je goede vragen kan stellen, maar belangrijke succesfactoren hebben vooral met mentaliteit te maken. Een paar voorbeelden:
– vasthouden en niet loslaten;
– coachen op de plekken waar de jongere zich het beste voelt;
– flexibiliteit;
– ondernemend en inventief;
– de codes van de straat kennen;
– durf en lef, en
– jongeren positief benaderen, maar af en toe ook keihard durven confronteren als de situatie daarom vraagt.
Of een coachingstraject positief wordt afgesloten, heeft in mijn ogen dus weinig met het niveau van de opleiding te maken. Er moet basiskennis zijn, maar als het aan mij ligt, leid ik de coaches die over de juiste mentaliteit beschikken, liever deels zelf op. Ik vind ook dat jongerenwerkers beloond moeten worden voor wat ze in het veld laten zien. Dat betekent dat een MBO’er in mijn ogen meer zou moeten kunnen verdienen dan een HBO’er.
Werving & Selectie is ook niet meer van deze tijd
Dit is ook een punt waar we veel creatiever en realistische in moeten gaan denken. Ik vind het interessant om een curriculum vitae van iemand te lezen, maar ik hoef geen motivatiebrief te ontvangen. Hetzelfde geldt voor assessments: het zegt zo weinig. Net als een SKJ-registratie. Sorry, ik weet dat er veel waarde aan wordt gehecht en er veel geld aan wordt verdiend. SK staat in mijn ogen dan ook voor Schijn Kwaliteit. Zelf kies ik er voortaan voor om iemand waar ik een goed gevoel bij heb na een kennismakingsgesprek, een week mee te laten draaien in de praktijk. Binnen een week heb ik gezien of die persoon uit het juiste hout is gesneden en binnen het team past. Geld wat je bespaart door het afschaffen van een assessment, kan besteed worden aan het weekloon van de kandidaat.
Stap zetten
De welzijnswereld is conservatief en zal niet snel veranderen, maar er moet een eerste stap worden gezet. Die stap zou kunnen zijn dat er in de CAO geen onderscheid meer gemaakt wordt tussen MBO en HBO.
Tevens zou het mooi zijn als we dan toch vasthouden aan die SKJ-registratie, dat beginnende jongerenwerktalenten de gelegenheid krijgen een aantal jaar te werken zonder die registratie te hebben.
Als we niks veranderen, dan voorspel ik een leegloop in het jongerenwerk. Willen we goede mensen behouden, dan zal daar een goede beloning tegenover moeten staan.
William Miero
auteur